SABAH: Kesan Lahad Datu Terhadap Pusat pelancongan ekologi seperti Teluk Darvel ?

Tumpuan kerajaan terhadap pelancongan ekologi, tarikan pelancongan di Pulau Sipadan, Lembah Danum dan Teluk Darvel yang mampu menarik kehadiran pelancongan antarabangsa.Ianya satu inisiatif di bawah pelan Yayasan Sabah di dalam Sabah Development Centre (SDC) yang menekankan ekopelancongan sebagai peluang untuk rakyat Sabah mencari peluang peluang pekerjaan di samping menjana ekonomi sendiri di bawah program tersebut.

Lahad Datu: Government Considering Aid For Affected Villagers - Najib

Sabah : Biggest State Budget Ever - 2012

Sumber: Book of "Leading The Way - Musa Aman" (M/S 114-115)

SABAH : Financial Report on The State Revenue

Sumber: Book of "Leading The Way - Musa Aman" (M/S 110-112)

Program Desa Cemerlang Dan Berinovasi

Sila klik pada image untuk paparan lebih jelas.

Kerajaan Negeri Sabah dibawah pimpinan Datuk Seri Panglima Musa Haji Aman telah mewujudkan satu usaha dalam melaksanakan "Program Desa Cemerlang Dan Berinovasi" melalui Yayasan Sabah. Perlaksanaan ini membuktikan iltizam kerajaan dalam meningkatkan kualiti kehidupan masyarakat di kawasan desa di seluruh negeri Sabah bermula tahun 2012.

Konsep Program

Satu usaha pembangunan desa yang menyeluruh dan seimbang dengan memberikan penekanan kepada pembangunan modal insan secara holistik melalui pemberdayaan dan pemerkasaan komuniti desa.

Ciri Kejayaan PDCB

Pendapatan purata isi rumah meningkat kepada RM1,511.40 dan menurunkan kadar kemiskinan kepada 5%.

Kawasan Terlibat

1. Kg Pandasan, Kota Belud

2. Kg Lambidan, Kuala Penyu

3. Kg Singgaron Baru, Ranau

4. Kg Sinaron, Keningau

5. Kg Sebait, Sandakan

6. Kg Lormalong, Kunak

Konservasi & Pengurusan Alam Sekitar Sabah

Sila klik gambar untuk imej yang lebih jelas.

Sila klik gambar untuk imej yang lebih jelas.

Sulu Incursion – “Sabah has NO reason refusing to support BN.”

Before combat operations are even completed against the Sulu militants in Sabah, analysts are already counting the political winners and losers, with one declaring on Wednesday that Datuk Seri Najib Razak’s all-out military action had “restored public confidence” in the state that has 56 seats to be won at GE13. 

That might be a little simplistic, but it is clear that right across Malaysia public opinion has been shaped by the events happening in a corner of a single state. So who has emerged from this crisis with their reputation enhanced, and who are the losers? 

The number one deserved loser is PKR vice-president Tian Chua and his attempt at using the Sulu incursion to smear Barisan Nasional. Against a backdrop of our police offers being killed in the violence, his comments provoked anger that is still being felt now and won’t be forgotten by GE13. 

Datuk Seri Anwar Ibrahim’s contribution to this crisis has been to serve his own interests. A recall of Parliament? A roundtable discussion to deal with the events in Sabah? These suggestions were only aimed at boosting Anwar’s perceived importance in a moment of crisis. 

Among the winners is, of course, the standing of our police and armed forces, which is at an all-time high. Leading a prayer in support, Najib said: “Let us pray for their safety and for the country’s enemies to be defeated and eradicated once and for all.” 

Another winner is Malaysia’s international standing. It is easy to say now that we should have opted for military intervention earlier, but seeking a peaceful outcome was in line with international law. If our troops had gone in with all guns blazing after just two days we would have been pilloried by the international community. 

And of course the Prime Minister has won a legion of fans in Sabah, with political analyst Dr Arnold Puyok concluding: “There is no reason why Sabah voters would not want to renew the support (for BN).” 

Najib has been there when the bodies of our slain heroes have been returned; leading prayers, reminding the rakyat of their sacrifice, and offering financial assistance to the widows and their families. 

GE13 won’t be decided by the Sulu incursion. It will be decided on important issues that will shape this nation for the next decade, such as the economy, the reform agenda, and education. 

But this affair has been a chance for our political leaders to show the rakyat what they are made of, and how they have handled themselves throughout this tense and painful time will not be forgotten by voters come GE13. - The Choice

Source: KL Post

Mengimbangi Laporan Ketua Audit Negara 2011

Menarik sekali. Jika anda mendengar apa yang hangat diperkatakan oleh ahli-ahli parlimen pembangkang di Parlimen minggu lepas, sudah pasti anda terfikir bahawa Laporan Ketua Audit Negara hanya tertumpu kepada kebocoran dan pembaziran di negeri-negeri di bawah pentadbiran Barisan Nasional semata-mata.

Hakikatnya jauh panggang dari api.

Usaha saya untuk mengimbangi lapuran audit 2011 secara mendedahkan salah urus di negeri-negeri Pakatan, telah disambut dengan bantahan keras di dalam Dewan yang dihormati ini. Tidak kurang daripada lima orang ahli parlimen pembangkang bangun untuk menghalang saya menghabiskan ucapan. Tidak mengapalah. Laporan Hansard tidak pernah berbohong. Apabila kacau-bilau berjaya menghalang saya dari bercakap, maka saya ambil keputusan untuk menulis analisa ini untuk menyampaikan kepada masyarakat bahawa kehidupan di negeri-negeri Pakatan tidaklah seindah yang mereka gambarkan.

Kelantan

Ayuh kita lihat kepada salah urus yang besar dalam Program Ladang Rakyat oleh Kerajaan Negeri Kelantan. Program ini bukanlah sebuah program yang kecil. Ia melibatkan sejumlah 19 buah projek kesemuanya, dan meliputi kawasan seluas 81,095 ekar (satu setengah kali keluasan Kuala Lumpur sebenarnya!).

Projek ini pada mulanya telah dirancang untuk membantu golongan miskin negeri Kelantan dengan menjanjikan dividen dan gaji bulanan sebanyak RM200 dan RM700. Selain daripada itu, projek ini mensasar untuk menyediakan tempat tinggal percuma dan merangsang kadar guna tenaga tempatan. Namun pastinya, janji-janji ini tidak ditepati. Golongan miskin yang meletakkan harapan yang tinggi ke atas program ini masih lagi hidup dalam status quo.

Apabila dua buah projek di bawah program ini gagal mencapai sasaran, Kerajaan Negeri Kelantan melalui Perbadanan Pembangunan Ladang Rakyat (PPLRK) telah memajak 17 buah projek yang selebihnya (keluasan tanah terlibat adalah 76,780 ekar) kepada 16 buah syarikat yang terpilih.

Namun seperti yang telah dijelaskan secara terperinci dalam Laporan Ketua Audit Negara, tiada jawatankuasa khusus telah ditubuhkan untuk menilai kebolehan atau prestasi silam 16 buah syarikat tersebut. Apa yang lebih teruk lagi adalah apabila kesemua 16 buah syarikat tersebut telah dicadangkan oleh tidak lain tidak bukan CEO PPLRK sendiri! Alangkah seronoknya dapat menguasai empayar sendiri – pada hematsaya.

Untuk mengeruhkan lagi masalah, analisa audit terhadap perjanjian bersama syarikat-syarikat ini telah menunjukkan bahawa syarat perjanjian terbukti berat sebelah dan tidak menyebelahi kepentingan-kepentingan kerajaan negeri.

Sebagai contoh, dalam tempoh pajakan selama 20 tahun itu, syarikat-syarikat tersebut dikatakan bakal memperolehi keuntungan bersih berjumlah RM1.6 bilion. Walaubagaimanapun, mereka hanya perlu membayar kepada Kerajaan Negeri Kelantan sejumlah RM421 juta dalam bentuk bayaran pajakan. Anggaran keuntungan bersih 16 buah syarikat ini adalah setinggi RM59 juta setahun untuk tempoh 20 tahun yang akan datang!

Dan siapa pula pemegang-pemegang kepentingan dalam Liziz Standaco Sdn Bhd? Dalam satu lagi kontroversi tanah di Kelantan, Laporan Ketua Audit Negara mempersoalkan langkah Kerajaan Negeri Kelantan menawarkan 1,000 ekar tanah kepada Liziz Standaco pada tahun 2003. Ini sepatutnya untuk sebuah projek pembangunan dan pengindahan tebing sungai selama 12 tahun.

Berlandaskan tawaran itu, Liziz Standaco harus membayar semula RM389.09 juta kepada Kerajaan Negeri. Namun di dalam Laporan Ketua Audit Negara, Kerajaan Negeri Kelantan telah hanya menerima sejumlah kecil pembayaran RM45.7 juta sehingga ke hari ini. Baki berjumlah RM343.4 juta masih lagi belum dibayar pada waktu analisa ini dikarang.

Kebimbangan juga memuncak apabila Laporan Ketua Audit Negara menyatakan bahawa Liziz Standaco telah meletakkan 13.52 ekar tanah yang dimaksudkan itu sebagai cagaran demi mendapatkan pinjaman berjumlah RM75 juta. Walaupun kita tidak tahu dengan jelas samada Liziz Standaco telah menggunakan sebahagian daripada pinjaman RM75 juta itu untuk membayar RM45.7 juta kepada Kerajaan Negeri, kita boleh dalam banyak cara mengandaikan bahawa syarikat tersebut bukanlah sebuah syarikat yang baik danmampu membawa projek ini ke arah kejayaan.

Kedah

Kini, kita alihkan tumpuan kita ke Kedah pula. Secara kebetulan, sekitar waktu yang sama ketika National Feedlot Corporation yang dipenuhi kontroversi memulakan perniagaan ternakannya, sebuah syarikat yang dimiliki sepenuhnya oleh Kerajaan Negeri Kedah, Kedah Corporation Berhad, telah memeterai satu perjanjian usaha sama yang besar bersama sebuah syarikat dari Australia untuk menternak dan mengimport lembu-lembu dari negara tersebut. KCB telah membayar RM1 juta kepada rakan kongsi pilihannya itu sejurus selepas perjanjian dimeterai. Malangnya, projek ternakan lembu yang dipenuhi kontroversi sejak awal lagi ini tidak pernah dapat dilaksanakan.

Mungkin sesetengah pihak boleh membidas betapa RM1 juta yang dibelanjakan oeh KCB ini tidaklah sebesar RM250 juta yang dibelanjakan oleh NFC. Saya langsung tidak bersetuju. Pembaziran, tidak kiralah apa pun nama yang kita beri, adalah tetap satu pembaziran -- terutamanya untuk sebuah ekonomi kecil seperti Kedah.

Sekiranya kita berkeras untuk bergantung kepada angka dan statistik, maka RM1 juta yang terlibat dalam kes ini adalah pada kadar 0.10% daripada Bajet Kerajaan Negeri Kedah untuk tahun 2011 yang berjumlah RM1 bilion. Dilihat dari perspektif ini, kita dapati bahawa 0.10% adalah pada tahap yang sama seperti 0.11% pembaziran NFC daripada RM230 bilion bajet Persekutuan.

KCB juga diselar apabila ia membuat pembayaran besar ke atas dua buah projek yang gagal. Bayaran pertama melibatkan sejumlah RM4.26 juta kepada sebuah syarikat di Papua New Guinea untuk sebuah projek kelapa sawit yang akhirnya menemui kegagalan. Bayaran kedua melibatkan RM1.6 juta kepada sebuah syarikat perunding untuk "mengatur" pinjaman persisiran berjumlah USD44 juta yang telah diperuntukkan untuk membiayai pelaburan di Papua New Guinea itu.

Selain gagal untuk mendapatkan pinjaman USD44 juta itu (yang telah menggugat projek tersebut), KCB tetap meneruskan projek ini dengan meminjam sejumlah RM3 juta dari tiga buah syarikat tempatan. Paling mengejutkan adalah apabila pinjaman ini dibuat tanpa kelulusan pihak Lembaga Pengarahnya sendiri!

Sementara itu, Laporan Ketua Audit Negara telah juga membidas Perbadanan Menteri Besar Kedah kerana membayar sejumlah RM1,500 untuk pembaikan kotak agihan elektrik yang longgar di setiap unit dalam projek perumahan awam kos rendahnya. Memang tepat sekali! Pihak Kerajaan Persekutuan telah meluluskan harga tetap pada RM15.45 setiap unit. Perbezaan setiap unit dalam kes ini adalah berjumlah RM1,484.55.

Perbadanan Menteri Besar Kedah juga telah terlebih bayar (pada kadar 31 kali) untuk soket-soket tenaga di projek-projek perumahan awam kos rendahnya. Mereka telah membayar RM1,500 untuk setiap unit walaupun harga pasaran yang telah ditetapkan oleh Kerajaan Persekutuan adalah hanya RM50.18 seunit. Pengiraan mudah akan menunjukkan lebihan pembayaran sejumlah RM1,449.82 untuk setiap unit.

Selangor

Akhir sekali, kita lihat pula kepada Selangor. Skim Tabung Anak Wawasan Selangor (TAWAS) yang digembar-gemburkan tanpa henti akhirnya mati begitu sahaja apabila Laporan Ketua Audit Negara menunjukkan bahawa skim ini tidak mendapat pembiayaan yang sepatutnya dan telah gagal menepati janji-janjinya. Janji untuk memberikan RM100 dalam bentuk simpanan tetap kepada setiap bayi baru lahir di negeri Selangor hanya kekal menjadi sebuah janji kosong.

Sejak penubuhannya pada tahun 2008, 19.4% (60,972) daripada 313,706 anak kelahiran Selangor telah memohon mendapatkan skim ini. Daripada 60,972 permohonan, hanya sebanyak 21,918 permohonan telah diluluskan.

Selangor telah memperuntukkan RM13.5 juta untuk TAWAS. Namun daripada jumlah ini, kira-kira RM4.5 juta adalah untuk kos operasi, manakala baki RM8 juta pula adalah jumlah sebenar untuk program ini.

Dalam sektor pendidikan, pihak kerajaan Selangor telah mengalami kerugian berjumlah RM39.69 juta dalam tahun 2010, dan RM13.56 juta melalui Pendidikan Industri YS Sdn Bhd (PIYSB) iaitu syarikat yang menjalankan operasi UNISEL.

Ini adalah contoh-contoh kebocoran dan pembaziran dalam negeri-negeri di bawah pentadbiran Pakatan Rakyat. Sekiranya anda membaca Laporan Ketua Audit Negara dengan lebih mendalam, anda akan menemui banyak lagi contoh-contoh sebegini.

Melangkah ke hadapan

Ketika Pilihanraya Umum Ke-13 semakin menghampiri kita, Pakatan Rakyat telah menguatkan lagi usaha mereka untuk menawan undi-undi di Sabah dan Sarawak. Memang tidak dapat dinafikan bahawa 56 kerusi Parlimen di Sabah dan Sarawak akan menjadi pertaruhan mutlak untuk kedua-dua Barisan Nasional dan juga Pakatan Rakyat. Maka tidak hairanlah bila Pakatan telah melancarkan misi untuk menyerang dan mengacau-bilaukan pentadbiran di kedua-dua negeri ini.

Malangnya, serangan ke atas prestasi Sabah dan Sarawak terbukti sia-sia apabila setiap tahun laporan Ketua Audit Negara menunjukkan kedua-dua negeri sering membawa prestasi yang baik dalam pengurusan kewangan dan polisi-polisi fiskalnya.

Dalam laporan terkini untuk tahun 2011, Ketua Audit Negara telah menganugerahkan ulasan "sangat baik" hanya kepada sebuah negeri iaitu Sarawak. Sementara itu, Sabah pula terus mengekalkan status kedua terbaik iaitu "baik" dari tahun-tahun sebelum ini.

Akaun-akaun dana disatukan untuk 2011 bagi kerajaan-kerajaan negeri Sabah dan Sarawak adalah yang paling tinggi dalam kalangan negeri-negeri, iaitu RM18.5 bilion untuk Sarawak dan RM2.66 bilion untuk Sabah. Selangor jatuh di tempat ketiga dengan RM1.94 bilion sementara Pulau Pinang pula pada tempat keempat dengan RM1.13 bilion.

Sekiranya kita melihat kepada statistik pendapatan negeri untuk tahun 2011, Sarawak menduduki tempat pertama dengan RM6.6 bilion, diikuti oleh Sabah pada tempat kedua dengan RM4.4 bilion, Selangor di tempat keempat dengan RM1.6 bilion dan Pulaiu Pinang di tempat ketujuh dengan RM602 juta.

Artikel ini bukanlah bertujuan untuk menyembunyikan kebocoran dan pembaziran dalam negeri-negeri di bawah pentadbiran Barisan Nasional. Memang tidak dapat dinafikan, wujud juga kebocoran dan pembaziran yang jelas dalam negeri-negeri Barisan.

Apa yang saya mahu jelaskan dengan menulis artikel ini adalah untuk menunjukkan kepada masyarakat umum bahawa kebocoran dan pembaziran ini bukan hanya berlaku di negeri-negeri Barisan semata; kerajaan-kerajaan negeri di bawah pentadibran Pakatan Rakyat juga bertanggungjawab terhadap pembaziran yang turut berlaku di negeri mereka.

Sumber: MPKotaBelud

KOTA BELUD - BEKALAN AIR LUAR BANDAR

AIR merupakan keperluan asas bagi setiap mahkluk, tidak terkecuali manusia. Atas sebab itu, setiap penempatan penduduk biasanya berhampiran dengan sumber air. 

Akibat kemajuan industri, dengan terciptanya batang-batang paip, penempatan manusia tidak perlu lagi berdekatan dengan sumber air, atas sebab air boleh disalurkan berkilometer daripada sumber air ke rumah-rumah penduduk. 

Manakala, sumber air daripada tanah boleh dimanafaatkan melalui tubewell”, manakala air daripada mata-air perbukitan, keadah yang digunakan adalah melalui graviti

Walaupun berbagai teknologi ditemukan untuk digunakan mendapatkan air untuk keperluan manusia, namun perkembangan pertanian yang terpengaruh menggunakan baja-baja kimia, menyebabkan sumber air tercemar. Hujan pula tercemar kerana perlepasan asap monokside ke udara, sehingga air daripada hujan bertukar kepada air asid.

Akibat pencemaran sumber air, maka terciptalah kaedah perawatan air, demi kegunaan manusia/penduduk.

Loji-loji besar perawatan air di bangun, terutama di Bandar-bandar dan pekan-pekan termasuk daerah Kota Belud.

Masalah bekalan air kepada penduduk daerah Kota Belud bermula sejak awal kemerdekaan lagi. Atas sebab itu, pada tahun 1978, kerajaan Berjaya pimpinan Datuk Harris Salleh (kini Tan Sri) mengarahkan pemasangan paip-paip ke kampung-kampung berdekatan pekan Kota Belud; namun kerana sumber air terawat terhad, maka akhirnya paip-paip itu hanya berjaya dipasang, namun tidak berair.

Keperluan air bagi Kota Belud, merupakan isu politik utama bagi daerah itu, atas sebab itu semasa kempen pilihanraya tahun 2008, calon BN bagi kawasan Parlimen Kota Belud, Rahman Dahalan (kini Datuk) berjanji akan memperjuangkan penyediaan air terawat kepada sebahagian besar penduduk.

Al-hasil perjuangan MP Kota Belud itu, pada tahun 2010, Kementerian Pembangunan Luar Bandar dan Wilayah memperuntukan RM104 juta untuk maksud penyediaan air terawat bagai daerah Kota Belud dan jika siap kelak, akan meliputi 85 peratus penduduk luar bandar.

Walaupun program penyediaan air terawat bagi dearah Kota Belud sedang rancak berjalan, namun permintaan keperluan terhadap air terawat begitu sinonim dengan kehidupan; sehinggakan kekurangan air terawat, kelihatan sungguh krtikal.

Bagi peminat FB, saban hari kita akan terbaca komen-komen melalui FB persendirian penduduk Kota Belud, bahawa betapa kritikalnya bekalan air bagi daerah Kota Belud, terutama penduduk dikawasan luar bandar yang sudah mempunyai rangkaian perpaipan. Namun, penduduk yang terbiasa menggunakan “tubewell” desakan keperluan air untuk kegunaan harian, belum terasa kritikalnya, kerana sumber air alternatif itu telah menjadi kebiasaan berdekad lamanya, demikian juga bagi penduduk yang menggunakan sumber air graviti, masalah bekalan air bukan suatu masalah.

Penyediaan air terawat bagai daerah Kota Belud adalah perjuangan utama MP Kota Belud, atas usaha itu maka peruntukan besar diperolehi., Kalau dilihat sepintas lalu, perjuangan wakil rakyat adalah untuk mendapatkan dana dan pelaksanaan dan penyiapan projek pula tergantung kepada pihak pelaksana, yakni Jabatan Air dan kontraktor yang telah dilantik.; serta agensi kerajaan yang terbabit

Artikel Suara Rakyat kali ini akan menulis secara komprehensif dan detail mengenai sebab musabab mengapa projek Bekalan Air Luar Bandar (BALB) yang sepatutnya siap pada penghujung tahun ini terlewat dan tarikh baru penyiapannya adalah pada Mei 2013.

Maklumat yang dipaparkan selain maklumat lapangan juga dibantu melalui maklumat yang diperolehi daripada Jabatan Air Kota Belud, dengani kerjasama MP Kota Belud dan Jurutera Air Bahagian Kota Belud.

Maklumat Lapangan

Daripada maklumat lapangan pada masa artikel ini ditulis, semua kawasan yang diliputi projek BALB Kota Belud tahap pencapaian penyiapannya antara 55 peratus hingga 98 Peratus; berbanding dengan jadual asal tahap penyiapan adalah 100 peratus.

Antara punca kelewatan penyiapan ini disebabkan kelewatan kontraktor memasuki tapak akibat halangan daripada pemilik tanah di kawasan-kawasan tertentu, seperti di Pandasan, Rosok dan Ambong serta Timbang Dayang.

Disebabkan projek BALB menggunakan system retikulasi, maka jika sebahagian daripada projek itu terlewat maka akan memberi kesan terhadap usaha membekalkan air secara keseluruhan.

Sebagai contoh akibat halangan pemilik tanah di Kampung Pandasan, pembinaan loji rawatan air yang bernilai RM38 juta sepatutnya kontraktor mula berkerja pada November 2011, tetapi terlewat sehingga Julai 2012. Demikian juga di Kampung Rosok –penyambungan batang paip, pembinaan tangki, intake dan loji yang bernilai RM35 juta hanya bermula pada Jun 2012. Sementara di Kampung Ambong –pembinaan tangki simpanan dan rangkaian perpaipan yang bernilai RM9 juta sepatutnya bermula pada Oktober 2011, hanya dapat bermula September 2012. Manakala Kampung Timbang Dayang- penyambungan paip yang bernilai RM10 juta sepatutnya siap pada bulan September 2012, akan tetapi penyiapannya terbantut sehingga kini hanya disebabkan halangan pemilik tanah dimana melibatkan hanya 100 meter jarak batang paip. 

Mengapa Projek BALB menjadi keutamaan MP Kota Belud?

Ada tiga faktor yang dikenal pasti. Pertama beberapa kampung yang sepatutnya berada dalam liputan Bekalan Air Jabatan Air belum menikmati bekalan air terawat, manakala kampung-kampung yang telah mendapat bekalan, mengalami masalah bekalan yang dikategorikan oleh Jabatan Air sebagai, Langsung tiada bekalan walaupun batang paip telah tersedia-antaranya Tamau, Merabau, Tawadakan Suang Punggur; manakala yang kedua adalah bekalan air yang kerap terganggu antaranya-Kg. Labuan, sebahagian Kota Peladok, Taun Gusi Padang; dan yang ketiga bekalan air akan terganggu akibat kerosakan di loji air dan paip pecah.- meliputi kawasan pekan.

Kenapa Timbulnya Masalah Bekalan Air?

Penyebab utama gangguan terhadap bekalan air adalah jumlah permintaan yang melebihi kapasiti loji yang sedia ada (Loji Air Lama Pekan Kota Belud dan Loji Air Bayayat). Kedua-dua loji ini hanya mampu mengeluarkan pada kadar purata antara 28 Juta Liter Sehari (JLH) sehingga 33 juta liter sehari(JLH) berbanding dengan permintaan 36JLH atau peratus kekurangan mencecah 22 peratus. Selain daripada itu faktor ketiadaan paip transmisi utama yang yang digunakan untuk menghantar air ke tangki utama seperti paip transmisi ke tangki Timbang Dayang telah menyebabkan masalah bekalan air yang serius di kawasan Kulambai. Selain daripada itu Loji lama di kawasan Pekan kerap terganggu pengeluaran kerana kerosakan terhadap komponen utama mekanikal dan elektrikal. Faktor usia loji ini yang sudah lama menyebabkan komponen tersebut mengalami kerosakan.

Projek Mengatasi Bekalan Air

Pada tahun 2010 telah diluluskan peruntukan sebanyak RM104 juta untuk menaik taraf loji lama di Pekan, membina loji baru, membina rumah pam penggalak, memasang paip transmisi baru, menyediakan tangki takungan tambahan dan memperluas bekalan berasaskan gravitasi serta menaik taraf 30 peratus sistem perpaipan.

Apabila projek ini siap pada bulan Mei 2013, pengeluaran air terawat yang berjumlah 43JLH akan menjangkau 85 peratus penduduk keseluruhan, manakala kawasan pekan adalah 100 peratus. Dijangkakan juga, projek baru ini akan dinikamti antara 15-20 ribu penduduk buat pertama kali.

Sistem Baru

Melalui Projek BALB 2011-2012, sistem baruakan memperolehi sumber air daripada mukasauk (intake) menggantikan “borewell” yang menggunakan 13 “borewell” yang dibangun lebih 25 tahun lalu.

Kelebihan sistem baru ini, adalah sumber air yang diproses berpunca daripada Sungai Tempasuk, berbanding sistem lama yang menggunakan air bawah tanah.

Kelebihan menggunakan sumber air daripada sungai adalah daripada segi pemantuan, kerana adalah mudah memantau air yang kelihatan mengunakan pancaindera, berbanding sumber air bawah tanah, yang sukar diketahui statusnya.

Melalui sistem baru ini, terdapat empat pam digunakan, akan tetapi untuk satu-satu masa, hanya dua pam dioperasikan, manakala yang dua lagi digunakan untuk tujuan berjaga-jaga (standby) jika berlaku gangguan kerosakan. Inilah kelebihan sistem baru ini, berbanding sistem lama, di mana 13 “borewell” beroperasi secara serentak untuk menghasilkan 13JLH. Apabila ada “borewell” yang mengalami kerosakan maka sudah pasti pembekalan air tidak akan sampai ke tahap maksimum. Ini bermakna pengeluaran air di Kota Belud sentiasa terdedah kepada gangguan sekiranya berlaku kerosakan terhadap mana-mana pam diborewell tersebut.

Selain itu faktor usia paip yang sudah terlalu usang dan tua menyebabkan paip kerap mengalami kebocoran dan situasi ini sudah tentu akan mengurangkan tekanan air. Pertambahan penduduk juga merupakan faktor utama kerana banyak kawasan yang sudah meningkat bilangan penduduk tetapi saiz paip masih lagi tidak berubah sejak 30 tahun yang lalu.

Keupayaan BALB Baru

Keupayaan loji Pekan yang dinaik taraf akan mengeluarkan 22JLH, manakala Loji baru di Pandasan 6JLH dan Loji Bayayat 15JLH, ini menjadikan jumlah bekalan sebanyak 43JLH. Bekalan ini melebihi permintaan semasa 36JLH, dan perkirakan bekalan 43JLH akan mampu memenuhi keperluan penduduk Kota Belud sehingga tahun 2020.

Impak BALB Kota Belud

Apabila Projek BALB Kota Belud siap sepenuhnya pada Mei 2013, kawasan-kawasan yang selalu mengalami gangguan seperti di Timbang Dayang, Kulambai, Kota Peladuk, Wakaf, Taun Gusi, Sembirai, Kondis, Labuan, Suang Punggur, Gunding, Pantai Emas, Sangkir, Renig dan Tempasuk2 akan menikamti bekalan sepanjang masa, sementara kawasan-kawasan lain yang langsung tidak menerima bekalan air seperti Kinasaraban,Kelawat,Mingkop, Ambong,Tawadakan, Merabau, Tamau,Rampayan Laut,Kayu Puteh, Pandasan, Timbang, Rampayan Ulu, Sarang, Taburan, Bakilong, Gaur, Rajunah dan Tamui Darat akan juga turut menikamti bekalan sepanjang masa.

Menurut Jabatan Air, diperkirakan selepas BALB Kota Belud beroperasi sepenuhnya dijangka antara 15-20 ribu penduduk untuk pertama kali akan menikamti bekalan air terawat.

BALB Kota Belud juga akan mengatasi semua keperluan 4400 rumah bermeter.

Kesimpulan

 Disebabkan halangan yang dialami kontraktor, maka penyiapan BALB Kota Belud tidak mengikut jadual.

 BALB baru akan memperkenalkan system baru dan menggantikan system lama.

 Projek BALB Kota Belud akan menghasilkan 43 JLH (Juta Liter sehari) berbanding permintaan yang hanya 36JLH.

 15-20 ribu penduduk buat pertama kali menikmati air terawat.

 Tiada lagi ganguan bekalan air di kawasan liputan terutama di kawasan Pekan.

 Kampung-kampung yang belum pernah menikmati bekalan air, untuk pertama kalinya akan menikmatinya pada Mei 2013.

Sumber: Suara Rakyat

Program Transformasi Sabah: Sabah International Convention Centre.

Klik Gambar Untuk Paparan Lebih Jelas

Klik Gambar Untuk Paparan Lebih Jelas

PERTAMBAHAN ROYALTI MINYAK DAN KUALA LUMPUR MENGAUT SEMUANYA: LINGKARAN KEKELIRUAN

Acapkali kita mendengar dakwaan pembangkang berhubung dua isu utama yang agak emosi bagi rakyat Sabah iaitu janji menaikkan kadar royalti minyak kepada 15% untuk Sabah dan dakwaan Kerajaan Persekutuan merampas semua kekayaan Sabah tanpa memberi apa-apa sebagai balasan.

Isu-isu ini mesti dijawab berdasarkan fakta dan tepat pada masanya bagi mengelak mana-mana pihak dipedaya mulut manis pembangkang. 

Kita mulakan dengan isu kenaikan royalti minyak sebanyak 15% kepada Sabah. Di atas kertas, bunyinya memang menarik tetapi hakikatnya, wujud pelbagai kebimbangan bagi menjadikan impian itu satu kenyataan. Berjanji memang mudah tetapi menzahirkannya adalah cerita berbeza. 

SEKILAS PANDANG

Urusan berkaitan petroleum bukan perkara remeh. Kerangka menyeluruhnya, cabaran teknikal dan risiko kewangan yang besar dengan sendirinya menyaksikan hanya syarikat besar memiliki kepakaran serta sumber kewangan kukuh berani mengendalikannya. 

Bayangkan kerja-kerja perlu dilakukan untuk menurunkan paip menggerudi sedalam 4.5 km dari paras laut dalam persekitaran mukabumi yang penuh tekanan untuk menggali minyak. Ia memerlukan peralatan khusus dan amat mahal yang cuma dimiliki penggerak utama industri minyak dunia (seperti Shell, Murphy Oil, ExxonMobil dll). Kos cari gali minyak boleh memakan belanja besar mencecah berjuta dolar dan pastinya dibazir begitu saja jika tiada minyak ditemui di kawasan yang dikenal pasti. 

Syarikat petroleum negara, Petronas, tidak memiliki kemampuan menanggung risiko kewangan berkenaan seperti mana rakannya di negara membangun lain seperti Indonesia, Venezuela dan Nigeria. 

Selain itu, Petronas juga tidak mempunyai kekuatan kewangan untuk membelanjakan berbilion ringgit melakukan penyelidikan dan pembangunan (R&D) atau menanggung risko kewangan dalam fasa cari gali dan pengeluaran, terutama apabila peruntukan besar seperti itu diperlukan bagi pembangunan negara. 

Berbeza dengan Petronas yang banyak beroperasi di perairan Malaysia, penggerak utama petroleum dunia memiliki kelebihan dari segi sumber kewangan. Mereka beroperasi di seluruh dunia dan langkah itu dengan sendirinya mengurangkan kos fasa R&D, usaha cari gali dan pengeluaran. 

Jika minyak ditemui, modal diperlukan bagi setiap fasa pasti lebih besar. Difahamkan, fasa pengeluaran minyak boleh menelan belanja setinggi RM2 bilion dan ada kalanya lebih besar daripada itu. 

Bagi mengurangkan beban risiko kewangan akibat ketidaktentuan penemuan minyak, Petronas menyertai perjanjian kerjasama (dikenali sebagai Kontrak Perkongsian Pengeluaran atau PSC, disusuli Kontrak Perkongsian Risiko atau RSC) dengan syarikat multinasional seperti Shell, Murphy Oil atau ExxonMobil dan lain-lain. 

Syarikat minyak gergasi ini diberi peratusan keuntungan diperoleh sebagai balasan menanggung risiko kewangan dan berkongsi teknologi R&D bernilai berbilion ringgit. 

PETRONAS MENGAUT SEMUANYA?

Pembangkang kerap membuat tanggapan kononnya Petronas tidak adil dalam mengagih keuntungan kepada Sabah. Justeru, mengikut percaturan mereka, Petronas sepatutnya memberi tambahan 15 peratus royalti keuntungan minyak kepada Sabah. 

Bolehkah ia dilakukan? Mari kita lihat kenyataannya. 

Contoh berikut mungkin tidak merangkumi setiap perincian kerjasama (JV) yang disertai Petronas, namun ia memadai untuk memberi gambaran adil terhadap hakikat sebenar. 

Ilustrasi di bawah menjelaskan keuntungan Petronas hasil perolehan minyak Sabah.

Bagi setiap RM100 keuntungan diperoleh daripada hasil minyak Sabah, sejumlah 5% disalurkan sebagai simpanan Kerajaan Negeri manakala 5% lagi kepada simpanan Kerajaan Pusat. Sejumlah 45% digunakan bagi menampung kos pemulihan manakala 45% lagi diagih sebagai untung kasar bersama. 

Kesimpulannya, selepas berkongsi pendapatan dengan pihak lain dan membayar cukai, adalah jelas keuntungan Petronas hanyalah sekitar 16.74%. Jika Petronas diminta membayar tambahan 15% daripada margin keuntungannya, ia tidak mampu menampung perbelanjaan, komitmen kewangan dan melakukan pelaburan semula sebagai pendapatan akan datang. 

Akibatnya, Petronas akan menanggung beban kewangan yang mungkin membawa kepada muflis! 

Jika Petronas gagal membayar tanpa menjejaskan kedudukannya, dari mana pula datangnya tambahan 15% itu? Jelas, pilihan yang ada cuma dua iaitu rakan kongsi PSC atau Kerajaan Pusat. 

Besar kemungkinan, rakan kongsi PSC tidak akan melanggar perjanjian dipersetujui dengan Petronas seperti termaktub dalam kontrak. Tambahan pula, peratusan keuntungan yang rendah akan menjadikan kerja cari gali minyak di Malaysia kurang menarik. 

Jika rakan kongsi JV menolak tawaran kerja di Malaysia, kita tidak mungkin dapat mengeluarkan minyak menerusi kaedah ekonomikal. Jika itu berlaku, ia mungkin menyebabkan Malaysia berdepan masalah keselamatan tenaga yang serius. Malah, jika tiada yang mencari gali minyak, kita mungkin terpaksa mengimport semua keperluan tenaga! 

Dengan keadaan Petronas dan rakan JV tidak dapat menampung tambahan royalti 15% (kira-kira RM12.5 bilion) bagi negeri pengeluar minyak iaitu Sabah, Sarawak dan Terengganu, pilihan yang ada ialah mengambil daripada Kerajaan Pusat yang menerima dividen tahunan kira-kira RM30 bilion daripada Petronas. 

Bagaimanapun, pilihan ini mempunyai kesan tersendiri. 

Berikutan penyusutan dividen daripada Petronas, sumber kewangan Kerajaan Pusat turut berkurangan bagi peruntukan Bajet. Ini bermakna kerajaan terpaksa memotong perbelanjaan bagi kepentingan awam seperti subsidi, sekolah, hospital, balai polis, jalan dan kemudahan asas lain. Dalam hal ini, pihak paling teruk menerima kesannya ialah negeri bukan pengeluar minyak. 

Sebagai Perdana Menteri, Anwar Ibrahim perlu memiliki kekuatan moral untuk memberitahu negeri bukan pengeluar minyak bahawa beliau terpaksa memotong peruntukan Kerajaan Pusat berjumlah RM12.5 billion. 

Malangnya, ini tidak akan berlaku. 

Pilihan terakhir bagi Anwar Ibrahim ialah meningkatkan royalti minyak Sabha kepada 15% tetapi dalam usaha memastikan beliau mempunyai dana mencukupi bagi seluruh negara, peruntukan Kerajaan Pusat bagi Sabah perlu dipotong. Harus diingat, pengurangan Kerajaan Pusat bagi Sabah adalah haknya sebagai Perdana Menteri. 

Pilihan ini kelihatan munasabah walaupun Anwar tidak pernah memberi jaminan untuk tidak memotong peruntukan Kerajaan Pusat bagi Sabah. Ketika ini, peruntukan buat Sabah adalah antara yang tertinggi di Malaysia. 

Sebenarnya, aneh juga bila difikirkan Anwar tidak pernah menyatakan secara terbuka dengan spesifik janjinya menaikkan royalti minyak sebanyak 15%. Mungkin beliau sedar penjelasan berkaitan isu itu mustahil dilakukan. Nampaknya, membiarkan rakyat Malaysia tertanya-tanya adalah cara lebih mudah. Malah, saya pernah bertanya kepada pembangkang termasuk Anwar Ibrahim sendiri di Parlimen mengenai perincian perkara ini. Saya mengharapkan jawapan tapi apa yang saya dapat hanyalah renungan tajam mereka! 

KERAJAAN PUSAT KUTIP LEBIH DARIPADA PERBELANJAAN DIBERI KEPADA SABAH

Ini satu lagi dakwaan tidak bertanggungjawab pembangkang bagi meraih undi simpati di Sabah. Ia adalah pembohongan liar yang jika tidak dijawab dengan fakta, boleh mencetuskan perpecahan dan kebencian terhadap Kerajaan Barisan Nasional. 

Isu ini perlu diperhalusi sebagai objektif dan kita lihat sama ada benar Kerajaan Pusat mengambil sumber Sabah (termasuk keuntungan hasil minyak) secara melampau tetapi hanya sedikit yang diberi. 

Ilustrasi berikut memaparkan kutipan Kerajaan Pusat pada 2011 dan jumlah dibelanjakan di Sabha bagi tahun sama.

Di sebalik segala fitnah yang dilempar pembangkang, hakikatnya Kerajaan Pusat memberi peruntukan besar buat Sabah (RM4.736 bilion) berbanding yang dikutip dalam tahun sama. 

Perangkaan Bahagian Analisa Cukai dan Bahagian Pengurusan Belanjawan, Kementerian Kewangan Malaysia itu menyaksikan aliran sama sejak 2007 beserta pecahan setiap kementerian. 

Ia menunjukkan aliran perbelanjaan konsisten Kerajaan Persekutuan di Sabah berbanding pungutan setiap tahun. Ia adalah kebenaran dan kita semua tahu statistik tidak akan menipu. 

Bagi 2012 dan tahun-tahun mendatang, tiada sebab bagi aliran itu berubah, terutama selepas Datuk Seri Najib Tun Razak memberi penegasan bahawa penekanan khusus akan dilaksanakan terhadap pembangunan Sabah menerusi Program Transformasi Ekonomi (ETP). 

Barisan Nasional Sabah mendapati Perdana Menteri YAB Dato Seri Najib Tun Razak tidak menghampakan rakyat Sabah.

Sumber Asal: mpkotabelud

Analisis: Pencerobohan Di Lahad Datu (Sabah)

1. Siapakah Yang Menceroboh? 

Kumpulan penceroboh yang dikenali sebagai ‘Tentera DiRaja Kesultanan Sulu’ (The Royal Sulu Sultanate Army)1 datang dari Selatan Filipina dan dianggarkan terdiri daripada kira-kira 200-400 orang, dengan 20-100 orang daripada mereka bersenjata2. 

Kumpulan ini diketuai oleh ‘Raja Muda’ Agbimuddin Kiram, adik kepada ‘mantan sultan’ Jamalul Kiram III dan ‘sultan’ Ismael Kiram II.3 4 Jamalul Kiram III pernah bertanding untuk jawatan senator dalam pilihanraya Filipina.

2. Adakah Kumpulan Penceroboh Ini Mewakili Kesultanan Sulu? 

Tidak. 

Ini kerana kerajaan Filipina telah berhenti mengiktiraf Sultan Sulu sejak kemangkatan Sultan Mohd. Mahakuttah A. Kiram pada tahun 1986. Kini terdapat dua pihak utama yang mengaku sebagai Sultan Sulu: 

Pertama, Muedzul Lail Tan Kiram, anak kepada Sultan Sulu terakhir yang diiktiraf kerajaan Filipina, Sultan Mohd. Mahakuttah A. Kiram. Beliau dilantik sebagai Raja Muda pada hari penabalan bapa beliau sebagai sultan. 

Kedua, Ismael Kiram II, abang kepada ketua penceroboh, ‘Raja Muda’ Agbimuddin Kiram.

Majlis penabalan Sultan Mohd. Mahakuttah A. Kiram sebagai Sultan Sulu pada 1974. Kelihatan sedang
berjalan ialah anak beliau, Muedzul Lail Tan Kiram, yang ditabalkan sebagai Raja Muda. Kumpulan
penceroboh ialah pengikut Ismael Kiram II, yang tidak pernah ditabalkan sebagai Sultan Sulu yang
diiktiraf oleh kerajaan Filipina.

3. Apakah Tujuan Kumpulan Penceroboh? 

‘Mantan sultan’ Jamalul Kiram III menyatakan bahawa kumpulan ini ingin menjadikan Sabah sebagai ‘rumah’ mereka: 

“Mengapa kami harus meninggalkan rumah kami sendiri? Hakikatnya mereka (rakyat Malaysia) membayar sewa (kepada kami). Pengikut kami akan tinggal di Lahad Datu, Sabah. Tiada siapa akan dihantar pulang ke Filipina. Sabah ialah rumah kami”.

4. Adakah Filipina Pernah Membuat Tuntutan Terhadap Sabah? 

Ya. 

Filipina membuat tuntutan terhadap Sabah kerana menganggap Kesultanan Sulu, yang pernah berpusat di Filipina, memiliki hak ke atas Sabah. 

Setiausaha Kehakiman, Kementerian Luar dan Pejabat Presiden Filipina kini telah diarahkan untuk melakukan kajian mengenai tuntutan Kesultanan Sulu terhadap Sabah.

5. Adakah Malaysia Boleh Membuat Tuntutan Terhadap Wilayah Milik Filipina Sekiranya Kesultanan Sulu Menjadikan Sabah Sebagai Pusat Pentadbiran? 

Sabah tidak pernah menjadi pusat Kesultanan Sulu. 

Malah, Sabah dianggap kurang penting oleh Kesultanan Sulu sehinggakan ia diserah kepada British North Borneo Company pada 22 Januari 1878. 

Pusat Kesultanan Sulu terletak di Maimbung, Jolo.

Istana Sultan di pusat pentadbirannya di Maimbung, Jolo. ‘Kesultanan Sulu’ tidak memiliki apa-apa kuasa politik di Jolo tetapi mahu menuntut kuasa politik di Sabah.

6. Adakah Pihak Di Malaysia Yang Menyokong Tuntutan Kesultanan Sulu Ke Atas Sabah? 

Wakil The Manila Times di Mindanao, Al Jacinto, melaporkan bahawa pencerobohan ‘Tentera DiRaja Kesultanan Sulu’ berlaku ketika Datuk Seri Anwar Ibrahim, ketua Pakatan Rakyat, mencadangkan agar Sabah diberikan kuasa autonomi.

 The Manila Times melaporkan bahawa pencerobohan 

‘Tentera DiRaja Kesultanan Sulu’ berlaku ketika 

Dato’ Seri Anwar Ibrahim mencadangkan

 agar Sabah diberikan kuasa autonomi.

ABS-CBN News melaporkan bahawa kumpulan penceroboh tersebut telah dijemput oleh seorang ahli politik pembangkang: 

A Philippine military officer interviewed by Reuters also said the men were followers of the heirs of the Sultan of Sulu – an island group off the southern Philippines – who had been invited to Sabah by a Malaysian opposition politician to discuss land issues.7

(Seorang pegawai tentera Filipina yang ditemuramah Reuters juga berkata bahawa kumpulan tersebut merupakan pengikut kepada waris Sultan Sulu – sebuah kepulauan di selatan Filipina – yang diundang ke Sabah oleh seorang ahli politik pembangkang Malaysia untuk membincangkan isu tanah.)

ABS-CBN News melaporkan seorang pegawai tentera
Filipina memberitahu Reuters bahawa kumpulan penceroboh
telah diundang seorang ahli politik pembangkang.

The Star melaporkan bahawa Datuk Seri Anwar Ibrahim, ketika ditanya samada laporan yang mengatakan bahawa pihak pembangkang menjemput kumpulan penceroboh tersebut ke Sabah adalah benar, menjawab: 

Who is the one who gave it?8

(Siapa yang beri?)

7. Benarkah Malaysia Membayar Sewa Kepada Filipina Untuk Sabah? 

Tidak. 

Malaysia membayar ‘cession money‘ sebanyak USD5,000 setiap tahun kepada waris Sultan Sulu. 

‘Cession money‘ ialah bayaran penyerahan, dan bukan bayaran sewa. Selain Sabah, terdapat wilayah-wilayah lain di dunia yang diserahkan (ceded) dengan bayaran, contohnya: 

1. Louisiana, diserah oleh Perancis kepada Amerika Syarikat dengan bayaran berjumlah USD15 juta, atau kurang USD0.03 seekar. 

2. Alaska, diserah oleh Russia kepada Amerika Syarikat dengan bayaran USD7.2 juta, atau USD0.02 seekar.

8. Apakah Wilayah Yang Menjadi Hak Kesultanan Sulu?

Royal House of Sulu9, laman web rasmi Muedzul Lail Tan Kiram, mendakwa bahawa wilayah-wilayah yang menjadi hak Kesultanan Sulu termasuklah Jolo, Palawan, Semenanjung Zamboanga, Basilan dan Tawi-Tawi di Filipina, selain Sabah dan Pulau Balambangan di Malaysia. Kepulauan Spratly juga didakwa di bawah hak Kesultanan Sulu. 

Jolo, Basilan dan Tawi-Tawi sekarang berada di dalam wilayah pentadbiran Filipina yang dinamakan ARMM (Autonomous Region in Muslim Mindanao – Wilayah Autonomi Muslim Mindanao). ARMM dicadang untuk digantikan dengan wilayah autonomi baru yang dikenali sebagai Bangsamoro. 

9. Adakah Filipina Mengiktiraf Kesultanan Sulu? 

Tidak. 

Kali terakhir kerajaan Filipina mengiktiraf Sultan Sulu ialah pada 24 Mei 1974 apabila Presiden Filipina ketika itu, Ferdinand Marcos, mengeluarkanMemorandum Order No. 427 yang menabalkan Mohd. Mahakuttah A. Kiram sebagai sultan. 

Sejak kemangkatan Sultan Mohd. Mahakuttah A. Kiram, kerajaan Filipina tidak pernah lagi mengiktiraf mana-mana individu sebagai Sultan Sulu.

Memorandum Order No. 427 ialah bukti terakhir kerajaan Filipina mengiktiraf Kesultanan Sulu. Tiada sebarang memorandum dikeluarkan untuk mana-mana individu yang mengaku ‘sultan’ selepas itu. Filipina tidak mengiktiraf Kesultanan Sulu tetapi pernah menuntut wilayah yang kononnya masih menjadi hak Kesultanan Sulu.

10. Adakah Ini Bermakna Filipina Memanipulasi Kesultanan Sulu Untuk Menuntut Sabah? 

Filipina dilaporkan pernah memulakan ‘Operation Merdeka‘ pada 1967, satu operasi ketenteraan untuk melatih pasukan komando daripada etnik Tausug dan Sama yang beragama Islam bagi menimbulkan ketidakstabilan dan kacau-bilau di Sabah. 

Namun, sebaik sahaja mengetahui matlamat sebenar operasi ini ialah untuk memerangi kerajaan yang dipimpin oleh orang Islam, pelatih-pelatih etnik Tausug dan Sama ini telah menuntut agar dihantar pulang. Walau bagaimanapun, Pasukan Bersenjata Filipina (AFP – Armed Forces of the Philippines) dikatakan telah menembak mati para pelatih ini. Dilaporkan seramai 11-64 orang telah mati ditembak. Kejadian ini dikenali sebagaiJabidah Massacre (Pembunuhan Jabidah) atau Corregidor Massacre(Pembunuhan Corregidor). 

William Larousse10, Michael Leifer11, Andrew T. H. Tan12 dan Alfred W. McCoy13 adalah antara para penulis yang telah melaporkan kejadian ini. 

11. Apakah Peluang Filipina Untuk Menuntut Sabah Sekiranya Kes Ini Dibawa Ke Mahkamah Keadilan Antarabangsa (ICJ)?

Tipis. 

Pertama, kerana waris Sultan Sulu telah menerima ‘cession money‘ sehingga ke hari ini. Ini bermakna waris Sultan Sulu mengakui bahawa Sabah telah diserah (ceded), dan bukannya dipajak (leased), kepada British North Borneo Company.

Kedua, kerana Kerajaan Filipina telah berhenti mengiktiraf Sultan Sulu sejak kemangkatan Sultan Mohd. Mahakuttah A. Kiram pada tahun 1986.

Geran pajakan yang dijadikan sumber konflik telah ditandatangani oleh Sultan Sulu, Sultan Jamalul A’lam dengan Gustavus Baron de Overbeck serta Alfred Dent, yang mewakili British North Borneo Company, pada 22 Januari 1878. 

Ketiga, geran pajakan yang ditandatangani antara British North Borneo Company dan Kesultanan Sulu itu telah diatasi oleh Protokol Madrid 1885.

Sepanyol, yang menguasai wilayah-wilayah Kesultanan Sulu ketika itu, telah menandatangani perjanjian dengan Jerman dan Great Britain pada 7 Mac 1885 untuk melepaskan segala tuntutan terhadap kedaulatan Sabah: 

Article 3 The Spanish Government relinquishes as far as regards the British Government, all claim of sovereignty over the territories of the continent of Borneo which belong, or which have belonged in the past, to the Sultan of Sulu (Jolo), including therein the neighboring islands of Balambangan, Banguey and Malawali, as well as all those islands lying within a zone of three marine leagues along the coasts and which form part of the territories administered by the Company styled the ‘British North Borneo Company’.

(Kerajaan Sepanyol melepaskan kepada Kerajaan British, semua tuntutan kedaulatan ke atas wilayah-wilayah benua Borneo yang dimiliki, atau yang telah dimiliki pada masa lampau, oleh Sultan Sulu (Jolo), termasuk pulau-pulau Balambangan, Banguey dan Malawali yang berhampiran, dan semua pulau-pulau yang berada di dalam zon tiga liga marin di sepanjang pesisir pantai dan membentuk sebahagian wilayah yang ditadbir oleh Syarikat yang digelar ‘British North Borneo Company‘.)14

Keempat, Kesultanan Sulu dianggap telah tamat sebaik sahaja Sultan Jamalul Kiram II menandatangani Perjanjian Carpenter pada 22 Mac 1915, yang menyerahkan segala kuasa politik beliau kepada Amerika Syarikat. 

Kelima, kerajaan Malaysia telah mengambil tanggungjawab untuk membangunkan prasarana bagi kemudahan para penduduk Sabah sejak 1963 tanpa bantahan Kesultanan Sulu mahupun kerajaan Filipina. Ini membuktikan pemilikan dan pentadbiran yang aman secara berterusan oleh kerajaan Malaysia ke atas Sabah. Mengikut dasar effectivites yang diambil kira oleh Mahkamah Keadilan Antarabangsa (ICJ – International Court of Justice), Malaysia boleh dianugerahkan hak ke atas Sabah, sepertimana yang pernah diberikan kepada kerajaan Malaysia dalam kes Ligitan-Sipadan. 

Keenam, laporan Suruhanjaya Cobbold yang dikeluarkan pada 1 Ogos 1962 mendapati bahawa 1/3 penduduk Sabah dan Sarawak menyokong kuat pembentukan Malaysia, 1/3 lagi menyokong projek Malaysia dengan syarat hak mereka dilindungi, manakala kumpulan 1/3 yang terakhir terbahagi antara mereka yang mahukan kemerdekaan dan mereka yang mahukan pentadbiran British diteruskan. 

Ketujuh, Setiausaha Agung PBB, U Thant, telah melaporkan pada 1963 bahawa penduduk Sabah “ingin menamatkan status kebergantungan mereka dan merealisasikan kemerdekaan mereka melalui penyekutuan yang dipilih secara bebas dengan bangsa lain dalam rantau mereka” (“wish to bring their dependent status to an end and to realize their independence through freely chosen association with other peoples in their region”).15 

Kelapan, jika Kesultanan Sulu mendakwa bahawa Sabah adalah milik mereka, maka adalah konsisten bagi Kesultanan Sulu untuk tidak sahaja membuat tuntutan terhadap Sabah semata-mata, malah juga menuntut dan menguasai pusat pentadbiran mereka sendiri di Jolo, selain wilayah Palawan, Semenanjung Zamboanga, Basilan dan Tawi-Tawi di Filipina yang juga mereka dakwa merupakan milik mereka.

Walau bagaimanapun, Kesultanan Sulu tidak memiliki apa-apa kuasa politik terhadap wilayah-wilayah yang terletak di Filipina ini.

Sumber asal: www.1peluru.com

Government Keen To Work On Environmental Protection With Organisations

Kota Kinabalu: Six conservation and research organisations yesterday handed over a three-point call to action to the Sabah State Government, a move that saw both sides agreeing to work together to further map out the recommendations. Chief Minister Datuk Seri Musa Aman who received the one-page document from leaders of the organisations at Sri Gaya, near here, was positive about points that were raised.

"I take note of your recommendations. Actually some of the steps have been taken or are in the process of implementations. We will study the rest in further detail to see their viability and we are also keen to work with you in seeing the recommendations through," Musa said.

He said yesterday's meeting was important to the State Government which shared the same objective with civil society in safeguarding Sabah's environment. The group that crafted the call are the Borneo Rhino Alliance (BORA), Danau Girang Field Centre (DGFC), HUTAN, Land Empowerment Animals People (LEAP), The Royal Society South East Asia Rainforest Research Programme (SEARRP) and WWF-Malaysia.

They recommended that all areas currently under assesment for total protection within the Yayasan Sabah area and in addition, the Kuamut Forest Reserve, be elevated to Class 1 Protection status as soon as possible. It is further recommending for Yayasan Sabah to conduct independently verifiable moves towards certification of all agricultural and forestry plantations within its area through the Roundtable on Sustainable Palm Oil (RSPO) and Forest Stewardship Council (FSC), respectively.

The third call is for the State to conduct an immediate review of all policies, practices and plans within the critical elephant ranges of Sabah, to be carried out by a dedicated Government-Industry-NGO-Research task force. Musa said all stakeholders should work together if Sabah's conservation and environmental protection efforts were to succed.

He said the initiatives by groups such as the six were important and have helped improved environmental standards in Sabah.

Read more in The Borneo Post (1 Mac 2013)

2,432 Sabah Smallholders Get Nod To Plant Oil Palm

Feb 2013

Beluran: The Malaysian Palm Oil Board (MPOB) has approved 2,432 applications from smallholders for the planting of new oil palm (TBSPK) in Sabah involving total area of 8,439.58 hectares. MPOB Board Member, Datuk Tan Yong Gee said for the replanting of oil palm (TSSPK), 1077 applications involving 5,325.27 hectares had been approved.

From these, 325 applications covering an area of 1,256.77 hectares for TBSPK had been approved in Beluran district, while 106 applications involving 484.36 hectares had been approved in the District of Kecil Telupid.

"As for TSSPK, a total of 485 applications had been approved covering an area of 2,166.22 hectares in Beluran, while in Telupid there has been no applications yet." he said.

Tan said this to reporters after the official opening of MPOB Beluran branch office and a certification caremony for oil palm smallholders at the UPKO building here yesterday. In his speech earlier, Tan said the government encouraged smallholders to cut oil palm which were 25-years old and above. In this area, the government has set aside RM1.02 billion for the 2012-2013 period under the National Key Economic Areas to help smallholders in the replanting of oil palm, he said.

Assistance in the form of RM9,000 per hectare had been prepared including the supply of quality seedlings, agriculture input and management of the trees in accordance with Good Agriculture Practice to ensure high production. He said smallholders who had less than 2.5 hectare in planting area would be considered for an assistance scheme amounting to RM500 monthly for a period of two years.

Tan said MPOB's officers were also prepared to offer assistance to smallholders in the Beluran area in order to help push up good agriculture practice and in the application of new technologies in the planting of oil palm. Meanwhile MPOB's branch office in Beluran started its operations officially here yesterday to make it easier for the smallholders to get the services of MPOB staff as well as the assistance that have been made available to them by the government.

He also called on the small farmers here to take up the opportunities being given to them by the government including the certification programme which would enable them to contribute to the competitiveness of the country's oil palm industry. - Bernama

Kerajaan Pilih Jalan Terbaik Dalam Menangani Isu Pencerobohan Di Lahad Datu

Kota Kinabalu: Rakyat Malaysia seharusnya bersyukur kerana pasukan keselamatan negara masih dapat menangani secara bijaksana isu pencerobohan warga Filipina sejak 12 Februari lepas di Kampung Tanduo, Lahad Datu, bahagian pantai timur Sabah, kata Tan Sri Muhyiddin Yassin. Timbalan Perdana Menteri berkata apa yang penting sekarang ialah insiden itu diharap dapat diselesaikan dengan cara baik tanpa berlaku pertumpahan darah.

"Insiden di Lahad Datu mempunyai kesan dari segi apa sahaja yang berlaku di negeri ini tentu ada impaknya. Tapi yang kita rasa bersyukur ialah bahawa soal itu telah dan masih ditangani secara bijaksana oleh pasukan keselamatan dan polis kita dan ini telah dijelaskan dengan nyata oleh Perdana Menteri (Datuk Seri Najib Tun Razak) semasa beliau berada di sini dan kenyataan yang dibuat oleh Datuk Seri Hishammuddin Tun Hussein (Menteri Dalam Negeri) dan IGP (Ketua Polis Negara Tan Sri Ismail Omar)," kata timbalan pengerusi Barisan Nasional itu kepada pemberita ketika diminta mengulas perkembangan terkini isu pencerobohan itu.

Beliau sebelum itu mendengar taklimat pilihanraya daripada pengeruso-pengerusi penyelaras bahagian BN Sabah di Bangunan UMNO, di sini kelmarin. Beliau berkata kerajaan Malaysia akan melakukan yang terbaik bagi menangani isu pencerobohan itu seperti yang diharapkan rakyat.

"Kalau itu dapat kita lakukan, In Shaa Allah, rakyat di negeri Sabah terutamanya akan rasa bahawa keselamatan sentiasa terpelihara. Mereka dapat menyaksikan kepimpinan di peringkat negeri dan juga pusat telah berusaha menyelesaikan masalah sensitif itu dengan keadaan yang baik dan impaknya adalah baik," katanya.

"Maknanya rakyat tahu kita boleh urus apa sahaja masalah yang timbul dan tidak membawa kesan buruk kepada negeri ataupun negara," katanya sambil menambah bahawa kerajaan akan memberikan perhatian yang paling utama soal keselamatan rakyat Sabah - Bernama